Vanochtend werden we getrakteerd op zware regenval in combinatie met luidruchtige donderslagen. Heel even kon ik mezelf wel vervloeken. Gisteren was ik namelijk binnen gebleven in verband met een 'dreigende' bewolking. Ik was bang dat vandaag precies hetzelfde zou gebeuren. Gelukkig stonden de weergoden aan mijn kant en trokken de buien geleidelijk weg. Niet veel later stond ik te genieten van de frisse buitenlucht. 

Door de jaren heen ben ik behoorlijk gewend geraakt aan het bewandelen van heuvels. Toch moet ik altijd even slikken als ik in aanraking kom met de Spaanse variant. De heuvels hier zijn namelijk tien keer zo hoog en drie keer zo steil. Desondanks durfde ik vandaag opnieuw de uitdaging aan te gaan. Mijn wandeltocht begon met een bezoek aan hetzelfde natuurpark als afgelopen dinsdag. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen in het nabij gelegen bos en heb ik ondervonden dat stenen nooit mogen dienen als een voetpad.

Met een kleine omweg ben ik terug gelopen naar de kattenopvang. Dat is de beste keuze die ik ooit gemaakt heb. Binnen de kortste keren stond ik te genieten van een uitzicht op de bossen, heuvels en zee. Helaas is het me niet gelukt om een foto te maken van dit adembenemende uitzicht. Tegenlicht is niet mijn beste vriend. 

Overigens werd ik ook weer aangeblaft door de valse viervoeters in mijn omgeving. Tot mijn verbazing zag ik zelfs een hond op het dak staan van zijn huis. Bijna een uur later stond het arme dier er nog steeds. Misschien moet ik voortaan mijn oogkleppen opzetten als ik ga wandelen.